Wednesday, June 22, 2011

Hirit ka pa?

Namumuti na ang mga mata ni Mia sa kakahintay. Halos 30 minutes nang late si Alvin - ang usapan, magkikita sila sa foodcourt ng 6:00PM para makapwesto ng maayos sa papanoorin nilang pelikula. Malapit na magsimula ang palabas pero wala pa rin ni anino ng kanyang boyfriend. Lalo nang uminit ang ulo ni Mia nang tignan niya ang kanyang cellphone at wala man lang kahit isang text o tawag. Hindi na nito napigilan ang sarili at gigil na gigil na tinawagan si Alvin.

kring kring kring kring [aba! at ang tagal sagutin!] kring kring kring ... kring!!!!! 

"The subscriber cannot be reached. Please try again later"

[dial ulit] kring kring kring kring!!!

Alvin: Hello hon?

Mia: BAKIT DI MO AGAD SINASAGOT TELEPONO MO?!!

Alvin: Ah, e kasi, di ko naririnig eh, nakasilent..

Mia: NAKALIMUTAN MO NA BANG MAY LAKAD TAYO NGAYON, MINSAN NA NGA LANG TAYO MAGKITA, NAGPAPAIMPORTANTE KA PA?!!

Alvin: Teka lang hon [may mga dumadaan na tricycle sa background]....

Mia: ANONG TEKA TEKA! NASAAN KA NA BA?!!!!

Alvin:  Nasa puso mo. San pa ba??.....

Mia: -----------------------  ( : p)


Thursday, June 2, 2011

Sandaling Ligaya

Sa isang ospital, may dalawang pasyente na kapwa nadapuan ng parehong karamdaman at kasalukuyang naghihintay na lamang sa napipintong wakas. Kahit hindi napag-uusapan, batid nila ang pagiging malapit sa isa't-isa. Sa mga huling sandali ng buhay, isang kayamanan ang makatagpo ng pag-ibig - totoong pag-ibig, hindi madamot, hindi mapanghusga.

Parehong ulila sa pamilya, wala na silang pwedeng paghugutan ng lakas ng loob kundi ang isa't-isa. Isang hapon, sa hardin ng ospital, nagkita ang dalawa.

"Kumusta ka na?" tanong ng lalaki.

"Mabuti naman, ikaw?" tugon ng isa.

"Ganun pa din naman, pareho lang din ng kahapon, at pareho lang din ng patutunguhan," sagot naman ng lalaki.

"Ikaw naman, huwag mo nang ipaalala yan. I-enjoy nalang natin ang natitira pang oras." sabi ng babae sabay kindat.

Napangiti ang lalaki. Umupo ang dalawa sa tabi ng maliit na fountain, tahimik at waring kuntento na na magkasama silang dalawa.

"Gusto mo ba akong samahan sa kuwarto ko mamaya?" Biglang naitanong ng lalaki. Nagulat ang babae at waring napaisip kung ano ang kanyang isasagot. "Hindi ba bawal yun? at saka nakakahiya," mahinhing sagot ng babae.

"Sige na, para may magawa naman tayong iba, nakakasawa na din dito sa hardin, hindi pa tayo makapag-usap ng walang umiistorbo sa atin, at saka may gusto sana akong ipakita sayo," depensa ng lalaki.

Nagkulay rosas ang pisngi ng babae, kunyaring nag-isip ng isasagot at sinabing "O sige, puntahan nalang kita mamaya pagkatapos ng hapunan."

Naghiwalay ang dalawa na may mga ngiti sa labi.

Pagkatapos ng hapunan, pumunta ang babae sa silid ng lalaki at kumatok. "Pasok," tugon ng lalaki mula sa kabila. Dahan dahang binuksan ng babae ang pinto, pumasok at sumilip sa labas bago tuluyang isinara at ikandado ang pinto.

Hindi makatingin ng diretso ang babae sa lalaki. Ilang sandali pa ang lumipas bago nakuhang basagin ng lalaki ang katahimikan. "Salamat at pumunta ka." Umupo ito sa gilid ng kanyang higaan at tinapik ang espasyo sa kanyang tabi. "Tabihan mo ako dito, pero pakipatay mo muna ang ilaw". Nakita ng lalaki na medyo nahihiya ang babae kaya pahabol na nagsabi, "Baka kasi biglang kumatok ang mga nurse kapag nakitang nakabukas pa ang ilaw ko. Alam mo naman ang mga yun"

Kunwaring nag-alangan ang babae, at pinatay ang ilaw. "Halika na rito sa tabi ko," udyok ng lalaki. Dahan dahang lumapit ang babae sa lalaki at umupo sa tabi nito.

Nakaupo lamang ang dalawa, naghihintayan. "Ano ba yung sinasabi mo kaninang ipapakita sa kin?" nakuha ding magsalita ng babae. May kaunti pang liwanag na tumatagos mula sa mga ilaw sa labas kaya't kinuha ng lalaki ang kumot at itinaklubong sa kanilang dalawa. "Halika, lumapit ka pa dito," bulong ng lalaki. Lumapit ang babae, "Lapit pa."

Halos magkadikit na ang mukha ng dalawa. Dahan dahang nilapit ng lalaki ang kanyang kamay sa at pabulong nitong sinabi. "Tignan mo itong relo ko oh, umiilaw!"

"Wow!!! Ang galeng!!! Cool!!!"


...



Wednesday, June 1, 2011

Escape



Days. Months. Years of frustrations behind me.


Abandoned interest and would-be triumphs.


Disappointments. Personal and professional.


Nothing ever seem to fit. And I'm filled to the brink.


I need a release. Freedom from it all.


Here. Now. I'll end it.


With the rest of the world below me.


Me - even just for a moment, at the top.


Nearing the edge, I breathe.


This will be my release. My freedom.


Small but determined steps. Just a little bit more.


Feeling the wind, nothing else.


I hear only my heartbeat.


Just have to let go of it all.


I closed my eyes, and jumped.




I hear the wind howling...



My heart thumping...




And my voice...




Bungeeeeeeeee!




..
Protected by Copyscape Online Infringement Checker